Οι άρχοντες στη Χίο της παρακμής

Φθάσαμε ήδη αισίως στον τρίτο-προ τελευταίο - χρόνο της θητείας των αιρετών μας αρχόντων. Επίδοξοι συμπολίτες, όλοι σχεδόν προερχόμενοι από τα σπλάχνα των κομμάτων εξουσίας (Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ), προβάλλονται ως ώριμα τέκνα των καιρών. Να γιατρέψουν τις πληγές του δύσμοιρου τούτου τόπου επαγγέλλονται. Διαλαλούν ό,τι ακριβώς δεν μπόρεσαν οι πριν από αυτούς να κάνουν και πάει λέγοντας. Παλιό το παραμύθι- ανά τετραετία επαναλαμβανόμενο- με νέους ή παλαιότερους πρωταγωνιστές να εναλλάσσονται σε ρόλους με φόντο τη Χίο της προοδευτικά επιδεινούμενης παρακμής.
Τη Χίο με τα ημιτελή γιγαντιαία φράγματα, τα ασύμβατα με τις ανάγκες και την αισθητική του τόπου να χάσκουν ως μνημεία απύθμενης ανευθυνότητας, ανορθολογικής διαχείρισης και προκλητικής διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Σε μια Χίο που διψά, με έναν Νομάρχη υπερφίαλο να αναζητά αλλού τις αυταπόδεικτες δικές του ευθύνες. Στη Χίο της παρακμής που καταστρέφει τον Κάμπο με τις παραδοσιακές καλλιέργειες εσπεριδοειδών για να επιδοτήσει την υδροβόρα καλλιέργεια της πατάτας.
Έπρεπε να δούμε τον ίδιο τον Πρύτανη του Ε.Μ.Π να στερεί το φύλλο συκής και να αποκαλύπτει τα μυθεύματα περί δήθεν υπόδειξης της θέσης από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα, για το «Πολυδωρικής» έμπνευσης λιμάνι στο Κοντάρι.
Άφησε ακάλυπτο το Νομάρχη ο Πρύτανης, όπως ο Δήμαρχος την κεντρική πλατεία της Χίου.
Σε κρανίου τόπο μετέβαλε η πολυδιαφημιζόμενη ανάπλαση του κυρίου Βρουλή την πλατεία Βουνακίου, αποψιλώνοντας ό,τι πράσινο προσέφερε δροσιά και αγαλλίαση στους συχνάζοντες στο κέντρο της πόλης ανθρώπους.
Σε μια πόλη ασφυκτιούσα πολιτιστικά. Με ένα Κάστρο-κόσμημα να καταρρέει καλυπτόμενο από προσφάτως ανακαινισμένα ακαλαίσθητα κτήρια. Άλλη μια ευκαιρία για την πόλη χαμένη. Με ένα Ομήρειο υποχρηματοδοτούμενο και μια Πινακοθήκη που θεός ξέρει πότε θα ανοίξει.
Τη Χίο που την αίγλη του παρελθόντος της σκιάζει το αβέβαιο μέλλον. Τη Χίο με τους άρχοντες που ωσονούπω έρχονται. Στη Χίο της παρακμής…



Αλέκος Γαϊτάνος
Επικεφαλής ΕΑΚ